نهال و باغبان - نوشته مسعود وثوقی

    نهال و باغبان

       نسبت مردم با انقلاب اسلامی ایران

                    نوشته : مسعود وثوقی

تحولات تاریخی

از سال ها قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ، چه آن زمان که مردم کشورمان در خفا و پنهانی مخالف نظام شاهنشاهی پهلوی بودند و چه بعد تر که به صورت علنی وارد مبارزه گشتند ، همیشه  آرزوی استقلال و آزادی کشورشان را در اذهان خود می پروراندند. آن ها برای رسیدن به این آرزو از مال و جان خود و خانواده شان گذشتند تا نهال انقلاب اسلامی ایران در بیست و دومین روز از ماه بهمن سال 1357 به بار نشست . اما آنها می دانستند که این نهال برای آنکه درختی تنومند گردد باید باز هم به تلاش های خود  ادامه بدهند .

مردم کشورمان دیگر از طریق روزنامه و تلویزیون نمی فهمیدند که شاه چه کسی را به بالاترین مقام اجرایی مملکت  بعد از خودش منصوب می کند . آنها دیگر خود می توانستند در تعیین سرنوشت کشورشان سهیم باشند . آنها از آن روز که به جمهوری اسلامی رای آری داده اند و آمار ها نشان از حضور حداکثر مردم را نشان داد فهمیدند که نقششان در حفظ و نگهداری نهال انقلاب اسلامی بسیار بیشتر از آنچه که فکر می کردند هست.

اتفاقات سال های ابتدایی انقلاب به قدری مهم قلمداد می گردد که هنوز بعد از گذشت سال ها وقتی تصاویری آرشیوی صداو  سیما را می بینیم با خود می گوییم که چه روز های سختی برای این نهال نوپا سپری شد و این مردم کشور مان بودند که در زمان ترور های ناجوانمردانه ، جنگ تحمیلی ، فتنه های منافقین و ... همیشه از این نهال حراست نمودند و نگذاشتند دشمان انقلاب اسلامی لحظه ای این نهال زیبا را خشک شده ببینند.

اما زمانی که مردم کشورمان متوجه آن خبر تاسف بار یعنی چشم فروبستن امام از دنیا شدند . نقش خود را از همیشه بیشتر نشان داده اند و از رفتارشان این برداشت می شد که گویی  پدر ایران از پیش آنها رفته است . از آن روز تا به حال مردم کشورمان همیشه پشت نظام و رهبری بوده اند و آن نهال را به درختی تنومند تبدیل نموده اند و در این راه فتنه ها ، تحریم ها ،تهدید ها و ... را پشت سرگذاشتند و تمام نقشه های دشمنان انقلاب را به نتیجه گذاشتند . تا نشان دهند نقش شان در حفظ و حراست از انقلاب اسلامی بسیار حیاتی می باشد .

ساختارگرایی

همانطور که می دانید کشور ایران از نظر ساختار سیاسی به صورتی اداره می شود که بالاترین مقام اجرایی کشور را مردم انتخاب   می نمایند و حضور مردم هر چهار سال یک بار در انتخابات ریاست جمهوری شور و شوقی در جامعه ایجاد می کند که گویی همان سال های ابتدایی انقلاب اسلامی است . اما این تمام ماجرا نیست مردم کشورمان حتی در انتخابات شهری و محلی نیز خود را به آب و آتش می زنند تا نماینده دلخواه شان انتخاب گردد . این نشان می دهد که مردم ایران نقش به سزایی در پویایی و نشاط انقلاب اسلامی دارا  می باشند و همچنین  برای حل مشکلات شهر و کشور خود به ساختار نظام جمهوری اسلامی اعتماد دارند .

اما کشور ما در منطقه ای از جهان قرار دارد که کشور های همسایه آن یا به صورت دیکتاتوری اداره می گردند یا توسط تروریست ها همیشه در التهاب هستند که در هر دوصورت این بیگانگان هستند که به خود اجازه دخالت در اداره کشور های همسایه را می دهند . با این اوصاف مردم کشورمان می دانند اگر همه از این انقلاب حفاظت نکنند چه بسا استقلال و امنیت کشورمان خدشه دار خواهد شد .

در سطح کلان تر ، در جهان امروزی ما شاهد آن هستیم که بسیاری از کشور ها به صورت جمهوری اداره می شوند و این نشان آن  است که مردمان جهان هم به نسبت گذشته در تعیین سرنوشت کشورشان بیشتر سهم  دارند . مردم کشور مان این واقعیت را می دانند که دیگر جهان جایگاه حکومت های دیکتاتوری نیست و راه پیشرفت هر کشور حکومت مردم بر مردم می باشد. و برای همین است که به انقلاب اسلامی هنوز هم امید وار هستند.

کارکردگرایی

مردم ایران همانطور که گفته شد مردمانی با هوش ، آزادی خواه ، استقلال طلب و دوستدار انقلاب هستند و همچنین انقلاب اسلامی برای حفظ و حراست خود به مردم نیازمند می باشد . پس اگر مردم همیشه در صحنه ایران در هیچ صحنه ای حضور نیابند و تصور نمایید مشارکت صفر درصدی در انتخابات ، خالی بودن خیابان ها در راهپیمایی ها و... را از نظام جمهوری اسلامی چه خواهد ماند. رئیس جمهور ، نمایندگان مجلس و... را چه کسی انتخاب خواهد کرد ، ساختار سیاسی کشور به چه شکل به حیات خود ادامه می دهد و ...

پس کارکرد مردم ایران چه در گذشته ، چه در حال و چه در آینده خارج از تصور است زیرا که در حکومت مردم بر مردم اگر مردم نباشند فقط کلمه حکومت باقی خواهد ماند .

نتیجه گیری

دیدیم که مردم کشورمان چه از لحاظ تاریخی ، چه از لحاظ ساختاری و کاردگرایی در حفظ و حیات انقلاب اسلامی نقش به سازی دارا می باشند. همانطور که گفته شد می توان در یک جمله  انقلاب را به یک نهال تشبیه نمود که حالا درختی شاداب گشته و مردم را به یک باغبان دلسوز و زحمت کش تشبیه نمود که اگر نباشند سبب می شوند که این درخت خشکیده و یا حتی شکسته و نابود گردد.