نسبت مردم با انقلاب اسلامی ایران - نوشته محمد صادق آزادی

نسبت مردم با انقلاب اسلامی ایران

تحولات تاریخی

                 شاید به جرات بتوان گفت که در تاریخ کشور ایران هیچ حادثه ای مانند حادثه ی پیروزی انقلاب اسلامی و حوادث بعد از نبوده است . حوادثی که در آن مردم نقش اصلی را عهده دار بوده اند. همه ی مردم از هر قشر و صنفی بدون اتکا به نیروهای خارجی وقایعی را رقم زدند که باعث تغییر در معادلات جهانی گردید.

به تنگ آمدن مردم از حکومت چند صد ساله ی شاهنشاهی و پهلوی موجب حرکت تازه ای از سوی امام خمینی (ره) در سال 1342 گردید. جرقه ای تازه که تا به نتیجه رسیدن آن حدود 15 سال زمان صرف شد . 15 سال فراز و نشیب در تاریخ سیاسی و اجتماعی کشور ایران . از تبعید حضرت امام به عراق ؛ ترکیه و فرانسه تا راهپیمایی و تظاهرات های خیابانی مردم در شهرهای مختلف کشور بخصوص قم ؛ ورامین ؛ تبریز ؛ اصفهان و تهران ...

البته ریشه ی سخنرانی و حرکت انقلابی مردم در سال 42 را باید در قیام مشروطه و فعالیت افرادی چون سردار جنگل , ستار خان و باقر خان , آیت الله مدرس , مصدق و کاشانی و تا حدودی کودتای 28 مرداد جستجو کرد که همه ی این فعالیت ها و وقایع تا حدود زیادی بر شکل گیری انقلاب مردمی ایران در سال 57 تاثیر گذاشت .

جمله ی معروفی ست که می گوید " برای انقلاب باید خون داد " در تاریخ  پر فراز و نشیب انقلاب اسلامی نیز خونهای زیادی ریخته شد چه از طرف حکومت محمدرضا پهلوی و چه حکومت های قبل از آن شاهد مثال حادثه هفده شهریور در میدان ژاله تهران . امام رهبری می کرد و مردم در خیابان ها فریاد انقلاب سر میدادند تا نهایتا در 26 دی ماه 57 محمدرضا پهلوی از ایران خارج و در12 بهمن همان سال امام وارد کشور شد و پس از ده روز انقلاب ایران که ثمره خون جوانان این کشور بود به بار نشست.

مهمترین حادثه بعد از پیروزی انقلاب در تاریخ ایران حمله نظامی عراق به پشتوانه کشورهای منطقه و غربی بود که در سال 59 آغاز و هشت سال به طول انجامید اما در این حادثه نیز میلیون ها ایرانی بودند که با حضور شجاعانه خود از خاک و ارزش های کشورشان دفاع کردند.

نباید از یاد برد که در جهان معاصر انقلاب های متعددی علیه استعمارگران و حاکمان به پا شد و در پی آن قدرت های انقلابی شکل گرفت اما چون از آن پشتوانه قوی و گسترده مردمی برخوردار نبودند به تدریج رو به افول گذاشتند

 

ساختارگرایی

               مهمترین خواسته های مردم ایران برای شکل گیری انقلاب در سال 57 نفی رژیم پهلوی و مهمتر از آن برقراری حکومت اسلامی بود.حکومتی که بر گرفته از موازین اسلامیست.

ساختار کلی نظام بعد از پیروزی انقلاب و تا به امروز ساختاری دینی و مذهبی است و آری گفتن به این نوع ساختار حکومتی را می توان در 98 درصد رای مردم به جمهوری اسلامی در رفراندم 58 جستجو کرد. حکومتی که فرم و محتوای آن ولایی واسلامی است. تعامل بالای عوامل اجتماعی شکل دهنده حکومت اسلامی ایران باعث برقراری و معنا دادن به حرکت مردمی آنان در سال های گذشته بوده است.

خواص جامعه به خصوص افراد مذهبی و سیاسی نیز بخشی از عوامل اجتماعی هستند که در زمان های مختلف نقش رهبران فکری را برای مردم ایفا کرده و این تعامل موجب تقویت ساختار این نظام و البته حفظ بنیان های اصیل دینی و مردمی آن می باشد.

جمهوریت و اسلامیت دو شاخصه اساسی در کشور است که از همان ابتدا هدف کلی عوام و خواص جامعه بوده و می توان آن را دوبال در جهت حرکت کشور دانست .

 

 

کارکردگرایی

               انقلاب ایران چون یک انقلاب کاملا مردمی است پس این خود مردم هستند که عامل پیش برنده ی آن می باشند و اساسی ترین نقش را در رسیدن به اهداف دارد. تعیین سرنوشت مردم به دست خود آنها رقم می خورد، مسولین و مدیران کشوری توسط خود آنان انتخاب می گردند از بالاترین تا پایین ترین سطح.

حضور در رفراندم 58 و انتخابات های بعد از آن نشان می دهد که مردم صاحبان واقعی این انقلاب هستند. انتخاب رییس جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان خبرگان رهبری و اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستا به طور مستقیم و حضور حداکثری از سوی مردم تا امروز انجام گرفته است و همین مردم مهمترین رکن حکومت یعنی ولی فقیه و رهبری جامعه را توسط خبرگان رهبری که توسط آنان برگزیده شده اند را انتخاب می کنند.

در طی 36 سال گذشته مردم ایران علاوه بر ایفا کردن نقش بی نظیر در انتخاباتها حضوری حماسی و ماندگار در راهپیمایی های مختلف به خصوص 22 بهمن داشته اند و البته نباید از نقش آفرینی آنان در پایان دادن به فتنه 88 که یکی از مهمترین رویدادهای انقلاب بعد از پیروزی آن بود چشم پوشی کرد و در این بین دشمنان این کشور نیز سعی در ایجاد شکاف بین مردم و مسولین نظام داشته اند. تلاشهایی علنی و غیر علنی از طریق رسانه های تحت حمایت خود و مجامع بین المللی ، اما آنچه مشهود است پیوند ناگسستنی این مردم با حکومت دینی و مذهبی خود می باشد.